غزل (خسته ام):
خسته ام خسته ازاین داغ وپریشانی ودرد
خسته ازاینهمه ادم گشی وجنگ ونبرد
خسته از دین ومسلمانی واین قوم دغل
خسته ازداغ به پیشانی وتسبیح بغل
خسته ازمفتی وصدمحتسب تیغ بدست
خسته ازاینهمه داروغه ی شلاق بدست
خسته ازسجده آن شیخ به محراب فریب
خسته از آه جگر سوز دل مانده غریب
خسته ازقوم به حج رفته که دارم زده است
باهمین تیشه به اجدادوتبارم زده است
من کجا داد برم زاینهمه بیداد کجا
هزکجا چوبه ی دارست وشلاق به پا
نظرات شما عزیزان:
برچسبها: غزلیات